ชาวยิว

นักประวัติศาสตร์และนักการศึกษาได้ชี้ให้เห็นรูปแบบที่สำคัญอย่างยิ่งยวดในประวัติศาสตร์ของการปกครองตนเองของชาวยิว มีสองยุคก่อนสมัยใหม่ที่ชนชาติยิวมีอำนาจอธิปไตยในดินแดนอิสราเอล: ปลายศตวรรษที่ 11 ก่อนคริสตศักราชกับอาณาจักรดาวิดและวิหารแห่งแรกในเยรูซาเล็ม และในปี 140 ก่อนคริสตศักราชเมื่อราชวงศ์ฮัสโมเนียนสถาปนาเอกราชของชาวยิวขึ้นใหม่ ในแคว้นยูเดีย แต่เมื่อแต่ละคนมีอายุย่างเข้าสู่ปีที่ 75 แต่ละคนก็เริ่มสลายตัวเพราะความขัดแย้งและการแย่งชิงภายใน การปกครองของดาวิดเหนือ อิสราเอล ที่เป็นปึกแผ่นสิ้นสุดลงอย่างมีประสิทธิภาพเมื่อแยกออกเป็นสองอาณาจักรที่แข่งขันกันระหว่างยูเดียและอิสราเอล อาณาจักรฮัสโมเนียนเริ่มแตกสลายเนื่องจากการสู้รบระหว่างบุตรชายของอเล็กซานเดอร์และชโลมซีออน ผู้ปกครองแคว้นยูเดียในศตวรรษแรกก่อนคริสตศักราช ประวัติศาสตร์อธิปไตยของชาวยิวบอกเราว่าประมาณปีที่ 75 การทดลองเกี่ยวกับการกำหนดใจตนเองของชาวยิวได้เผชิญกับภัยคุกคามที่อันตรายที่สุด นั่นก็คือการทำลายตนเอง