แต่ละทีมใช้เวลา 15 วัน

แต่ละทีมใช้เวลา 15 วันในที่อยู่อาศัย แต่Scott Carpenter อดีตนักดำน้ำ/อดีต นักบินอวกาศ ยังคงอยู่ต่ำกว่าสถิติ 30 วัน นอกจากการทดสอบทางสรีรวิทยาแล้ว นักประดาน้ำทั้ง 28 คนยังได้ทดสอบเครื่องมือใหม่ๆ วิธีการกู้ซาก และดรายสูทที่อุ่นด้วยไฟฟ้า [8] [9]พวกมันได้รับความช่วยเหลือจากโลมาปากขวดชื่อ Tuffy จาก โครงการสัตว์เลี้ยงลูก ด้วยนมทางทะเลของกองทัพเรือสหรัฐฯ ผู้ฝึกสอน Aquanauts และกองทัพเรือพยายามสอน Tuffy ให้ข้ามฟากเสบียงจากผิวน้ำไปยัง SEALAB หรือจากนักประดาน้ำคนหนึ่งไปยังอีกคนหนึ่ง และช่วยเหลือนักดำน้ำที่กำลังตกทุกข์ได้ยาก โดยมีผลลัพธ์ที่หลากหลาย [10] [11] [12]เมื่อภารกิจของ SEALAB II สิ้นสุดลงในวันที่ 10 ตุลาคม พ.ศ. 2508 ทอฟฟี่มีแผนที่จะเข้าร่วมใน SEALAB III ด้วย [13] [14] ข้อความเสริมจาก SEALAB II คือ การ โทรแสดง ความยินดี ที่จัดให้กับคาร์เพนเตอร์และประธานาธิบดี ลินดอน บี. จอห์นสัน ช่างไม้กำลังเรียกจากห้องบีบอัดด้วย ก๊าซ ฮีเลียมแทนที่ไนโตรเจนดังนั้นช่างไม้จึงฟังไม่รู้เรื่องสำหรับผู้ปฏิบัติงาน [15]เทปการโทรเผยแพร่เป็นเวลาหลายปี ซีแล็บ  ในบรรดานักประดาน้ำของกองทัพเรือ[ ใคร? ]ก่อนที่จะออกอากาศทางวิทยุสาธารณะแห่งชาติในปี พ.ศ. 2542 [16] [17] ในปี 2545 กลุ่มนักวิจัยจากเครือข่ายการวิจัยและการศึกษาไร้สายประสิทธิภาพสูง ของสถาบันสมุทรศาสตร์ Scripps ขึ้นเรือMV  Kellie Chouestและใช้Scorpio ROVเพื่อค้นหาแหล่งที่อยู่อาศัยของ SEALAB [18]การเดินทางครั้งนี้เป็นการกลับมายังไซต์ครั้งแรกนับตั้งแต่มีการย้ายที่อยู่อาศัย [18] SEALAB III [ แก้ไข] ด้วยทุนวิจัยทางเรือที่ถูกจำกัดโดยข้อกำหนดการสู้รบในสงครามเวียดนาม[2]สี่ปีต่อมาก่อนที่ SEALAB III จะใช้ที่อยู่อาศัยของ SEALAB II ที่ปรับปรุงใหม่ซึ่งวางอยู่ในน้ำที่ลึกกว่าสามเท่า ทีม นักประดาน้ำ 5 ทีมจาก 9 ทีมถูกกำหนดให้ใช้เวลา 12 วันในถิ่นที่อยู่ ทดสอบเทคนิคการกอบกู้ใหม่ๆ และทำการศึกษาด้านสมุทรศาสตร์และการประมง [19] [20]การเตรียมการสำหรับการดำน้ำลึกนั้นมีมากมาย นอกจาก การศึกษา ด้านชีวการแพทย์ มากมาย แล้ว การดำน้ำแบบฝึกปฏิบัติได้ดำเนินการที่หน่วยดำน้ำทดลองของกองทัพเรือสหรัฐฯ ที่วอชิงตัน ดี.ซี.อู่ต่อเรือ การดำน้ำ เหล่านี้ไม่ได้ทำในทะเลเปิด แต่เป็นการพิเศษห้องควบคุมความกดอากาศสูงที่สามารถสร้างแรงกดดันที่ระดับความลึกของน้ำทะเลได้ถึง 1,025 ฟุต (312 ม.)