ดาวเสาร์

เมื่อมองจากโลก ดาวเสาร์มีลักษณะโดยรวมเป็นสีน้ำตาลเหลืองขุ่นมัว พื้นผิวที่มองเห็นผ่านกล้องโทรทรรศน์และในภาพถ่ายยานอวกาศนั้น จริงๆ แล้วเป็นชั้นเมฆที่ซับซ้อนซึ่งตกแต่งด้วยลักษณะขนาดเล็กจำนวนมาก เช่น จุดสีแดง สีน้ำตาล และสีขาว แถบ กระแสน้ำวน และกระแสน้ำวน ซึ่งแปรผันในช่วงเวลาอันสั้น . ด้วยวิธีนี้ ดาวเสาร์ จึงมีลักษณะคล้ายกับดาวพฤหัสบดีที่ไร้เดียงสาและกระฉับกระเฉงน้อยกว่า ข้อยกเว้นที่น่าทึ่งเกิดขึ้นในช่วงเดือนกันยายนถึงพฤศจิกายน พ.ศ. 2533 เมื่อระบบพายุสีอ่อนขนาดใหญ่ปรากฏขึ้นใกล้เส้นศูนย์สูตร ขยายขนาดเกินกว่า 20,000 กม. (12,400 ไมล์) และกระจายไปรอบเส้นศูนย์สูตรก่อนจะจางหายไปในที่สุด พายุที่คล้ายคลึงกันอย่างน่าประทับใจกับ "จุดขาวใหญ่" (ชื่อนี้เทียบเคียงกับจุดแดงใหญ่ของดาวพฤหัสบดี) ถูกสังเกตในช่วงเวลาประมาณ 30 ปีย้อนหลังไปถึงปลายศตวรรษที่ 19 ซึ่งใกล้เคียงกับระยะเวลาการโคจรของดาวเสาร์ที่ 29.4 ปี ซึ่งแสดงว่าพายุเหล่านี้เป็นปรากฏการณ์ตามฤดูกาล