หายใจ

กล้ามเนื้อของไดอะแฟรมเกิดขึ้นจากส่วนล่างของกระดูกสันอก (กระดูกหน้าอก) กระดูกซี่โครงส่วนล่างหกซี่ และกระดูกสันหลังส่วนเอว (ซี่โครง) ของกระดูกสันหลังและยึดติดกับเส้นเอ็นเยื่อหุ้มส่วนกลาง การหดตัวของไดอะแฟรมจะเพิ่มความสูงภายในของช่องทรวงอก ทำให้ความดันภายในลดลงและทำให้เกิดการ หายใจ เข้าของอากาศ การผ่อนคลายของไดอะแฟรมและความยืดหยุ่นตามธรรมชาติของเนื้อเยื่อปอดและกรงทรวงอกทำให้เกิดการหมดอายุ กระบังลมยังมีความสำคัญในการขับออก เช่น ไอ จาม อาเจียน ร้องไห้ และขับอุจจาระ ปัสสาวะ และทารกในครรภ์ กะบังลมถูกเจาะโดยโครงสร้างหลายอย่าง โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลอดอาหาร หลอดเลือดแดงใหญ่ และ vena cava ด้านล่าง และบางครั้งอาจมีการเคลื่อนตัว (แตก) รูเล็กๆ ในส่วนพังผืดของไดอะแฟรมบางครั้งทำให้ของเหลวหรืออากาศที่สะสมมากผิดปกติเคลื่อนตัวจากช่องท้อง (ซึ่งความดันเป็นบวกระหว่างการหายใจเข้า) ไปยังช่องว่างเยื่อหุ้มปอดของหน้าอก (ซึ่งความดันเป็นลบระหว่างการหายใจเข้า) การเคลื่อนไหวของไดอะแฟรมหายใจเป็นพัก ๆ ทำให้เกิดเสียงที่มีลักษณะเฉพาะที่เรียกว่าการสะอึก