รังสีเอกซ์

งานวิจัยชิ้นสำคัญชิ้นแรกของ Debye การศึกษาโมเมนต์ไดโพลของเขา ความรู้ขั้นสูงเกี่ยวกับการจัดเรียงตัวของอะตอมในโมเลกุลและระยะห่างระหว่างอะตอม ในปี พ.ศ. 2459 เขาแสดงให้เห็นว่าสารที่เป็นของแข็งสามารถใช้ในรูปแบบผงสำหรับการศึกษาโครงสร้างผลึกด้วยรังสีเอกซ์ได้ รังสีเอกซ์ จึงช่วยลดขั้นตอนที่ยุ่งยากในการเตรียมผลึกที่ดีในขั้นแรกความสำเร็จที่สำคัญที่สุดสองประการของเขาเกิดขึ้นในปี พ.ศ. 2466 ในปีนั้นเขาและ Erich Hückel ได้ขยายทฤษฎีของ Svante Arrhenius เกี่ยวกับการแยกตัวของอะตอม (ไอออน) ที่มีประจุบวกและประจุลบของเกลือในสารละลาย ซึ่งพิสูจน์ว่าไอออนไนซ์นั้นสมบูรณ์ ไม่ใช่บางส่วน ในปีเดียวกันนั้นเขาได้บรรยายถึงผลกระทบของคอมป์ตัน ซึ่งอาร์เธอร์ ฮอลลี่ คอมป์ตัน นักฟิสิกส์ชาวอเมริกันได้ค้นพบก่อนหน้านั้นไม่นาน