สภาพอากาศ

ผ่านส่วนใหญ่ของละติจูดกลางและสูง (ส่วนใหญ่ตั้งแต่ 25° ถึง 70° N และ S) เป็นกลุ่มของภูมิอากาศที่จัดอยู่ในแผน Köppen เป็นประเภท C และ D ภูมิภาคเหล่านี้ส่วนใหญ่อยู่ใต้ละติจูดกลางระดับบนตลอดทั้งปี และอยู่ในความผันแปรตามฤดูกาลของตำแหน่งและความรุนแรงของลมเหล่านี้และลักษณะที่เกี่ยวข้องซึ่งจำเป็นต้องหาคำอธิบายเกี่ยวกับลักษณะภูมิอากาศ ในช่วงฤดูร้อน แนวหน้าของขั้วโลกและกระแสไอพ่นเคลื่อนตัวไปทางขั้วโลก และมวลอากาศจากแหล่งกำเนิดในเขตร้อนสามารถขยายไปถึงละติจูดสูงได้ ในช่วงฤดูหนาว เมื่อการไหลเวียนเคลื่อนตัวไปทางเส้นศูนย์สูตร การถอยกลับของอากาศในเขตร้อนชื้นและการระบาดของอากาศเย็นในขั้วโลกจะส่งผลต่อสภาพอากาศ แม้กระทั่งในเขตกึ่งร้อน สภาพอากาศ ความถี่สัมพัทธ์ของมวลอากาศเหล่านี้จากแหล่งกำเนิดต่างๆ จะค่อยๆ แปรผันจากละติจูดต่ำถึงสูง และเป็นสาเหตุหลักสำหรับการเปลี่ยนแปลงอุณหภูมิที่สังเกตได้ทั่วทั้งแถบ (ซึ่งส่วนใหญ่จะทำเครื่องหมายในฤดูหนาว) มวลอากาศมีปฏิสัมพันธ์กับระบบส่วนหน้าซึ่งมักพบฝังอยู่ภายในไซโคลนเคลื่อนที่ซึ่งอยู่ใต้กระแสเจ็ตด้านหน้าขั้วโลก การเคลื่อนตัวขึ้นเกิดจากการบรรจบกันเข้าไปในหย่อมความกดอากาศต่ำเหล่านี้ และการยกตัวขึ้นที่ด้านหน้าทำให้เกิดหยาดน้ำฟ้า ซึ่งตำแหน่งหลักจะเปลี่ยนไปตามวงจรการหมุนเวียนตามฤดูกาล แหล่งที่มาของฝนที่สำคัญอื่นๆ ได้แก่ การพาความร้อน ซึ่งส่วนใหญ่อยู่ในอากาศเขตร้อน และถูกบังคับให้ลอยขึ้นที่แนวกั้นบนภูเขา ผลกระทบจากลมมรสุมทำให้รูปแบบทั่วไปนี้เปลี่ยนแปลงไป ในขณะที่แอนติไซโคลนกึ่งเขตร้อนมีบทบาทในการอธิบายสภาพอากาศทางฝั่งตะวันตกของทวีปในกึ่งเขตร้อน การจัดประเภทของเคิปเปนระบุภูมิอากาศแบบ C หกแบบและแบบ D แปดแบบ: