ให้ความรู้เกี่ยวกับบริษัท

บริษัทต่าง ๆ เข้ามาและจากไปด้วยเหตุผลหลายประการ บางส่วนถูกซื้อ บางส่วนควบรวมกับรายอื่น และบางส่วนเลิกกิจการโดยสิ้นเชิง ไม่มีการขาดแคลนทฤษฎีเกี่ยวกับสาเหตุ "ทฤษฎีของบริษัท -- มีหนังสือทั้งเล่มเกี่ยวกับสิ่งที่ผู้คนคิดว่ากำลังเกิดขึ้น" มาร์คัส แฮมิลตัน เพื่อนร่วมงานหลังปริญญาเอกของ SFI และผู้เขียนรายงานฉบับใหม่ที่ตีพิมพ์ในวารสาร Royal Society Interface กล่าว อย่างไรก็ตาม เขากล่าวว่า "มีงานเชิงปริมาณน้อยมากอย่างน่าทึ่ง" ในสิ่งที่นักเศรษฐศาสตร์เรียกว่าการตายของบริษัท และทฤษฎีและหลักฐานที่มีอยู่กลับให้คำตอบที่ขัดแย้งกัน นักวิจัยบางคนคิดว่าบริษัทอายุน้อยมักจะตายมากกว่า บริษัท ที่มีอายุมาก ในขณะที่คนอื่น ๆ คิดตรงกันข้าม "เราต้องการดูว่ามีพฤติกรรมมาตรฐานแบบใด หรือเป็นการสุ่มหรือไม่" แฮมิลตันกล่าว แฮมิลตัน ศาสตราจารย์เจฟฟรีย์ เวสต์ ศาสตราจารย์ผู้มีชื่อเสียงของ SFI และศาสตราจารย์ Luis Bettencourt ของ SFI ขอให้ Madeleine Daepp ซึ่งเป็นนักศึกษาระดับปริญญาตรีของ Edward A. Knapp ที่ SFI และผู้เขียนบทความฉบับใหม่คนแรกเป็นผู้นำ “เราให้แนวคิดพื้นฐานนี้แก่เธอ และเธอก็ยกของหนักขึ้น” แฮมิลตันกล่าว Daepp เป็นนักศึกษาระดับบัณฑิตศึกษาที่มหาวิทยาลัยบริติชโคลัมเบีย แฮมิลตันอธิบายว่าการยกของหนักกำลังดำเนินการผ่าน Standard and Poor's Compustat ซึ่งเป็นฐานข้อมูลที่กว้างขวางของข้อมูลเกี่ยวกับบริษัทที่ซื้อขายในที่สาธารณะย้อนหลังไปถึงปี 1950 การใช้เทคนิคทางสถิติที่เรียกว่าการวิเคราะห์การอยู่รอด Daepp และที่ปรึกษาของเธอค้นพบสิ่งที่ไม่มีใครคาดการณ์ได้: อัตราการตายของบริษัท - ความเสี่ยงที่จะเสียชีวิตในปีหน้า - ไม่เกี่ยวอะไรกับระยะเวลาที่บริษัทดำเนินกิจการไปแล้วหรือผลิตภัณฑ์ประเภทใดที่ผลิต "ไม่สำคัญว่าคุณจะขายกล้วย เครื่องบิน หรืออะไรก็ตาม" แฮมิลตันกล่าว อัตราการตายยังเท่าเดิม แม้ว่าจำนวนจะแตกต่างกันไปในแต่ละบริษัท แต่ทีมงานคาดการณ์ว่าบริษัททั่วไปจะอยู่ได้ประมาณ 10 ปีก่อนที่จะถูกซื้อกิจการ รวมกิจการ หรือเลิกกิจการ “คำถามต่อไปคือทำไมถึงเป็นเช่นนั้น” แฮมิลตันกล่าวว่า เอกสารฉบับใหม่ส่วนใหญ่หลีกเลี่ยงการมีส่วนร่วมกับแบบจำลองทางเศรษฐกิจใด ๆ แม้ว่านักวิจัยจะมีสมมติฐานบางอย่างที่ได้รับแรงบันดาลใจจากระบบนิเวศน์ ซึ่งพืชและสัตว์มีพลวัตภายในของตัวเอง แต่ก็ต้องแข่งขันกันเพื่อทรัพยากรที่หายาก เช่นเดียวกับธุรกิจ