รังสีไอออไนซ์ที่ใช้ในการรักษามะเร็ง

ลำอนุภาคมีประจุ (เช่น ลำโปรตอน) ยังเป็นรังสีไอออไนซ์ที่ใช้ในการรักษามะเร็งอีกด้วย ความลึกของการแทรกซึมของอนุภาคเข้าสู่ร่างกายนั้นพิจารณาจากพลังงานของลำอนุภาคที่เข้ามา โปรตอนและลำแสงไอออนที่ค่อนข้างหนัก (เช่น ไอออนของคาร์บอน) จะสะสมพลังงานไว้มากขึ้นเมื่อพวกมันเคลื่อนลึกเข้าไปในร่างกาย และเพิ่มเป็นค่าสูงสุดที่คมชัดเมื่อสิ้นสุดช่วงของพวกมัน ซึ่งพลังงานที่เหลืออยู่จะสูญเสียไปในระยะทางที่สั้นมาก ซึ่งส่งผลให้ปริมาณยาที่ดูดซึมเพิ่มขึ้นอย่างมาก รังสี หรือที่เรียกว่า Bragg peak นอกเหนือจากจุดสูงสุดของแบรกก์ ปริมาณยาจะลดลงอย่างรวดเร็วจนเหลือศูนย์แม้ว่าโดยทั่วไปแล้วยอดเขา Bragg จะแคบมาก แต่ก็สามารถกางออกเพื่อให้ครอบคลุมระยะทางที่ไกลขึ้นได้ การกระจายของปริมาณรังสีที่ส่งในลำโปรตอนในร่างกายมีลักษณะเฉพาะคือปริมาณรังสีที่ต่ำกว่าในเนื้อเยื่อปกติที่อยู่ใกล้เคียงกับเนื้องอก ปริมาณรังสีที่สูงและสม่ำเสมอที่บริเวณเนื้องอก และปริมาณรังสีที่เกินจากเนื้องอกเป็นศูนย์ ตรงกันข้ามกับ รังสีโฟตอนที่พลังงานรังสีไอออไนซ์ผ่านเนื้อเยื่อปกตินอกเหนือจากเนื้องอก