ลัทธิหลังสมัยใหม่ ในปรัชญาตะวันตก

ลัทธิหลังสมัยใหม่สะกดด้วยคำว่า ลัทธิหลังสมัยใหม่ ในปรัชญาตะวันตก การเคลื่อนไหวในช่วงปลายศตวรรษที่ 20 มีลักษณะเฉพาะคือความสงสัยในวงกว้าง ลัทธิอัตวิสัย หรือลัทธิสัมพัทธภาพ ความสงสัยทั่วไปของเหตุผล และความอ่อนไหวอย่างรุนแรงต่อบทบาทของอุดมการณ์ในการยืนยันและรักษาอำนาจทางการเมืองและเศรษฐกิจบทความนี้กล่าวถึงลัทธิหลังสมัยใหม่ในปรัชญา สำหรับการปฏิบัติต่อลัทธิหลังสมัยใหม่ในสถาปัตยกรรม สาร ดูบทความสถาปัตยกรรมตะวันตกลัทธิหลังสมัยใหม่ส่วนใหญ่เป็นปฏิกิริยาต่อต้านสมมติฐานทางปัญญาและค่านิยมของยุคสมัยใหม่ในประวัติศาสตร์ของปรัชญาตะวันตก (ประมาณศตวรรษที่ 17 ถึงศตวรรษที่ 19) อันที่จริง หลักคำสอนหลายข้อที่มีลักษณะเฉพาะที่เกี่ยวข้องกับลัทธิหลังสมัยใหม่สามารถอธิบายได้อย่างตรงไปตรงมาว่าเป็นการปฏิเสธมุมมองทางปรัชญาทั่วไปอย่างตรงไปตรงมาที่ได้รับการยอมรับในช่วงการตรัสรู้ในศตวรรษที่ 18 แม้ว่าจะไม่มีลักษณะเฉพาะในช่วงเวลานั้นก็ตาม ที่สำคัญที่สุดของมุมมองเหล่านี้มีดังต่อไปนี้