สารเคมีและสารปนเปื้อน

ที่เชื่อมโยงกับมะเร็งสามารถพบได้ในอาหาร น้ำ และผลิตภัณฑ์อื่นๆ ในชีวิตประจำวัน อย่างไรก็ตาม ไม่มีสินค้าอุปโภคบริโภคประเภทใดที่ได้รับการกำกับดูแลจากรัฐบาลน้อยกว่า เครื่องสำอาง และผลิตภัณฑ์ดูแลส่วนบุคคลอื่นๆ แม้ว่าสารเคมีและสารปนเปื้อนจำนวนมากในเครื่องสำอางและผลิตภัณฑ์ดูแลร่างกายจะมีความเสี่ยงเพียงเล็กน้อย แต่การสัมผัสกับสารเคมีบางชนิดมีความเชื่อมโยงกับปัญหาสุขภาพร้ายแรง รวมถึงมะเร็ง ตั้งแต่ปี 2009 ผู้ผลิตเครื่องสำอาง 595 รายรายงานว่าใช้สารเคมี 88 รายการในผลิตภัณฑ์มากกว่า 73,000 รายการ ที่เชื่อมโยงกับโรคมะเร็ง ความพิการแต่กำเนิด หรืออันตรายต่อระบบสืบพันธุ์ [1] สารเคมีเหล่านี้หลายชนิดควรถูกห้ามใช้ในเครื่องสำอาง ตามที่เสนอใน California Assembly Bill 2762, the Toxic-Free Cosmetics Act ในบรรดาสารพิษ[2] ที่ควรห้ามได้แก่ ฟอร์มาลดีไฮด์ สารก่อมะเร็งที่เป็นที่รู้จัก พาราฟอร์มัลดีไฮด์ ฟอร์มาลดีไฮด์ชนิดหนึ่ง เมทิลีนไกลคอล ฟอร์มาลดีไฮด์ชนิดหนึ่ง ควอเทอร์เนียม 15 ซึ่งปล่อยฟอร์มาลดีไฮด์ สารปรอท ซึ่งสามารถทำลายไตและระบบประสาท Dibutyl และ Diethylhexyl phthalates ซึ่งทำลายฮอร์โมนและทำลายระบบสืบพันธุ์ Isobutyl และ isopropyl parabensซึ่งทำลายฮอร์โมนและเป็นอันตรายต่อระบบสืบพันธุ์ สารต่อและโพลีฟลูออโรอัลคิลสายยาวที่เรียกว่า PFAS ซึ่งเชื่อมโยงกับมะเร็ง M- และ o-phenylenediamine ใช้ในสีย้อมผม ซึ่งระคายเคืองและไวต่อผิวหนัง ทำลาย DNA และอาจก่อให้เกิดมะเร็งได้