เต่ากาลาปากอส

เต่ากาลาปากอสสามารถมีชีวิตอยู่ได้เกินร้อยปี เปลือกด้านบนของเต่าเรียกว่ากระดอง เปลือกที่หุ้มท้องเต่าเรียกว่าพลาสตรอน ประชากรเต่ากาลาปากอสที่อาศัยอยู่บนเกาะที่ร้อนและแห้งกว่าของกาลาปากอสได้พัฒนาเปลือกหอยที่มีรูปร่างคล้ายอานและมีรอยบากสูงเหนือคอ เต่ายักษ์ วิธีนี้ช่วยให้พวกมันยืดคอให้สูงขึ้นเพื่อเข้าถึงพืชพรรณที่เติบโตเหนือพื้นดิน สถานีวิจัยชาร์ลส์ ดาร์วินในกาลาปากอสเลี้ยงเต่ากาลาปากอสที่ถูกกักขัง องค์กรอนุรักษ์แห่งนี้นำเต่าจำนวนมากกลับคืนสู่ธรรมชาติอีกครั้งเมื่อพวกมันโตพอที่จะไม่เป็นอันตรายจากผู้ล่า นักล่าตามธรรมชาติของเต่ากาลาปากอสเพียงชนิดเดียวคือเหยี่ยวกาลาปากอส เหยี่ยวกินไข่และเต่าที่เพิ่งฟักออกมา ภัยคุกคามหลักต่อเต่าโตเต็มวัยคือการทำลายแหล่งที่อยู่อาศัยและการล่าสัตว์ที่ผิดกฎหมาย หมู่เกาะกาลาปากอสซึ่งค้นพบโดยกะลาสีเรือชาวสเปนในปี 1535 ตั้งชื่อตามเต่ายักษ์ที่ถูกค้นพบที่นั่น กาลาปาโก แปลว่าเต่าในภาษาสเปน เต่าวางไข่ ตัวเมียวางไข่ในรูรังซึ่งพวกมันจะกลบและทิ้งไว้ ทารกจะฟักเป็นตัวในสี่ถึงแปดเดือน พวกเขาอยู่ได้ด้วยตัวเองตั้งแต่เริ่มต้น